Welkom nieuwe oude liefde
Jaren geleden kwam hij in mijn leven. En hij bleef er jaren in. We hebben veel meegemaakt samen. Onze relatie begon al onstuimig. Toen ik hem net kende liet hij zich al snel van zijn minder plezierige kant zien. Toch bleef ik hem kansen geven zijn leven te beteren.
Het ging soms best goed. We waren in Denemarken, waar ik veel plezier aan hem beleefde, al had hij dagelijks wat extra verzorging nodig. We reisden naar Frankrijk waar hij onderweg best vaak zijn ware aard toonde, maar met zachte aansporingen, en soms met harde hand, kwam hij dan weer in het gareel en konden we onze weg in redelijke gemoedelijkheid vervolgen.
O, en ik vergeet nooit die keer toen het in Limburg helemaal mis ging. Het duurde best even voor er een oplossing was waardoor we, al was het dan niet op de geplande manier, toch naar huis konden.
Helaas werden zijn nukken en grillen steeds grilliger en ik ging het ontzien om met hem op pad te gaan. Er restte niets anders dan een scheiding. Niet alleen van tafel en bed maar een heel radicale: hij moest mijn leven uit. Toch liet ik nog wel een traantje op het moment dat hij ging. We hadden zoveel meegemaakt, er waren zoveel herinneringen. Maar ik moest hard zijn, zwaaide hem uit, draaide me om en dat was dat.
Een paar jaar gingen voorbij en nu is er weer een nieuwe oude liefde in mijn leven. We kennen elkaar pas een paar dagen, maar ik heb al wel een heel ander gevoel. Deze relatie wordt absoluut stukken beter. Niet in de laatst plaats vanwege het uitgebreide vooronderzoek naar zijn achtergrond en herkomst. En omdat hij niet spiksplinternieuw is had hij wat foutjes. Die overigens keurig weggewerkt en opgelost zijn voor hij goedgekeurd werd.
Ingericht is hij nu. Met alles wat nodig is om het samen heel fijn te hebben. Wit glimmend staat hij voor de deur. De bedden zijn opgemaakt. De spulletjes liggen er in. We kunnen op pad. Welkom nieuwe oude liefde. Welkom camper.
