Modder en geneeskrachtig water in Karlovy Vary
Tijdens een bezoek aan Karlovy Vary, ook bekend als Karlsbad, kan een echte kuur in geneeskrachtig water natuurlijk niet ontbreken. Niet voor niets is deze Tsjechische stad al meer dan 100 jaar bekend en populair als kuuroord. Dus maak ik een afspraak in de Elizabeth Spa, een van de bekendste kuur- en wellnessoorden van de stad.
In de grote hal van het majestueuze pand wacht ik, met een aantal medekuurders, op verdere instructies. Op mijn menukaart staat een half uur badderen in het geneeskrachtige water dat in Karlovy Vary uit 12 bronnen omhoog komt. Gewapend met mijn entreebewijs daal ik de statige trappen af en kom in een lange gang, die wel wat weg heeft van een ouderwets ziekenhuis. Niet zo verwonderlijk. Kuren is immers ook iets ‘medisch’.
Kookwekker
In de gang staan bruine stoelen. Ik ga zitten en kijk naar de mensen die in badjas van de ene kuur naar de andere sjokken. Dan gaat ergens gaat een deur open en hoor ik mijn naam. Op mijn 'yes' komt een dame in wit uniform naar me toe en vraagt in een mengelmoes van Engels en Duits naar eventuele kwaaltjes en kwalen. Vervolgens loodst ze me een behandelkamer in. Ik stap honderd jaar terug in de tijd: hoge plafonds, witgekalkte muren met een randje gele tegeltjes, een kamerscherm, een geel douchegordijn. Dominant aanwezig een grote, metalen badkuip. Eenmaal uitgekleed en geïnstalleerd in het gelukkig reukloze water legt de Tsjechische uit dat ik in noodgevallen aan het touwtje boven mijn hoofd mag trekken. "Verder gewoon blijven liggen en zeker niet zelf uit bad stappen omdat je wat duizelig kunt zijn na de kuur", benadrukt ze nog eens. “Relax”, bast ze bijna dwingend terwijl ze een kookwekker instelt. Ze vertrekt. En daar lig ik. In een kale kamer met een rijtje gele tegeltjes. Hoeveel mensen hebben in de loop der tijd al in deze kamer, in dit bad, gelegen? Ik doe woeste relaxpogingen, maar als ik mijn ogen open doe is er pas tien minuten voorbij. Mijn gedachten dwalen af naar wat er ’s middags nog op de agenda staat. Zoals de optocht met Karel de IV, de stichter van Karlovy Vary. Deze traditionele optocht luidt elk jaar in mei de opening van het kuurseizoen in. Voorts wachten nog de culturele markt, waarvan ik al een glimp heb opgevangen en een bezoek aan 'vuurwaterfabriek' Becherovka, een kruidenbitter die als maagmedicijn verkocht werd.
Paardendeken
Ik haal adem, bedwing de neiging om aan het touw te trekken en probeer verder te relaxen. Toch nog onverwacht gaat de kookwekker af, en zonder dat ik haar heb horen binnenkomen, staat mijn persoonlijke assistente naast me met een grote badhanddoek. Ha. Fijn. Aankleden. Mis! Ze dirigeert me naar een het kamerscherm waar een brancard zonder wielen achter schuilgaat. Daar moet ik op gaan liggen in mijn natte handdoek. Ze drapeert een kriebelig uitziende deken daaroverheen, roept nog een keer ‘relax’, stelt de kookwekker in en zegt dat als hij over 20 minuten afgaat, ik me aan mag kleden en naar mijn volgende afspraak kan gaan. Oei. Nog meer ontspanning. Ik worstel me verder door de tijd, maar red het niet. Vijf minuten voor de wekker gaat verlaat ik aangekleed en wel de kamer. Op naar de volgende kuur.
Modderen
Voor de modderkuur moet ik een aantal lange gangen doorlopen. Ook nu weer wandelende mensen, en dit keer grijze stoelen langs de muur. Weer gaat een deur open en hoor ik mijn naam. Deze dame spreekt wel meer Engels. Ik volg haar een kamer in, net zo kaal, maar kleiner dan de kamer met de badkuip. Ook hier een brancard zonder wielen. Maar met een groot stuk plastic waar ik op moet gaan liggen. Uit een andere deur verschijnt een meisje met een grote emmer donkerbruine smurrie. Ha. De geneeskrachtige klei. Met handenvol wordt de klei op me gesmeerd en vervolgens wikkelen ze me als een rollade in het plastic. Er komt weer een kriebelende harige deken overheen. Ja. Ik mag opnieuw 20 minuten relaxen. Tot aan mijn nek ben ik ingepakt. En dat bevalt me niets. Uiteraard krijg ik enorme jeuk aan mijn neus. Ik wriemel mijn armen bloot. Zo, dat is relaxter. Ik modder wat door, bestudeer het plafon, hoor mensen praten in de gang en wacht tot ik weer uitgepakt wordt. Even afspoelen, aankleden en klaar is mijn kuurochtendje.
Weer buiten stort ik me in het feestgewoel van Karlovy Vary. Drink een lekkere kop koffie, zie de optocht voorbij komen en vermaak me prima in de gezellige stad. Al met al zijn de kuurbehandelingen zeker een bijzondere ervaring. Maar of ik er veel effect van heb weet ik eigenlijk niet. Of toch wel? Die nacht slaap ik namelijk als een roos...