I do. Met een traan, maar vooral veel lach
Las Vegas is natuurlijk een ‘must’ tijdens onze roadtrip door de VS. Ruim een week geleden waren we er al in de buurt en na een omzwerving door Californië komen we er 30 oktober weer aan. Dat had een reden: we hebben er dat weekend onze renewal gepland. En die huwelijksbeloften hebben we inderdaad overgedaan. Het was een ontroerende ervaring waarbij we veel gelachen hebben.
Aanzoek aan of voor de ghostbride?
Dat lachen begint eigenlijk al net voor we in Vegas aankomen. We bezoeken een ghosttown waar een ‘ghostbride’ elegant op een balustrade gedrapeerd zit. Daar knielt, na bijna 20 jaar huwelijk, mijn echtgenoot voor me neer en vraagt of ik met hem wil hertrouwen! Wat kun je dan anders doen dan ‘ja’ zeggen en de eerste de beste voorbijganger vragen een foto te maken van dit moment. Dat je net een gifgroen jasje aanhebt en je haar verwaaid om je gezicht hangt neem je in zo’n geval gewoon voor lief.
Plan B
En dan is het zaterdag 2 november. We stappen, samen met mijn broer die speciaal voor de gelegenheid is overgekomen, in een witte limousine die ons naar de Special Memory Wedding Chapel brengt. Ik, gekleed in een stemmig zwart kanten topje met auberginekleurige broek. Was dat de outfit die ik in gedachten had? Nee natuurlijk niet. Speciaal voor de gelegenheid had ik een geweldig zwart jurkje in een koffer gestopt en dat in de camper keurig op een hangertje gehangen. Wanneer we na 2 dagen op een camping in Vegas een koffer pakken omdat we 3 nachten in een hotel gaan slapen blijkt dat ik de schoenen, die ik onder dit schitterende jurkje zou dragen, niet heb meegenomen. En sandalen of gymschoenen onder een little black dress ziet er heel vreemd uit. Dus, schakelen we, zoals we deze reis de hele tijd al doen, naadloos over op plan B. De bruid gaat in broek en topje.
Evis geeft bruid weg
Aangekomen bij de kapel worden we hartelijk ontvangen. Ik krijg de prachtige rode rozen die ik vooraf heb uitgezocht –want die zouden leuk kleuren bij het zwarte jurkje - en dan…zien we Elvis. Althans, we zien een aardige jongeman in een wat loszittend ‘strak’ pak, met foute bril en een soort van zwarte kuif. We durven elkaar niet aan te kijken, bang dat we in lachen uitbarsten. Dan komt de pastor van de kapel ons halen. Ze vraagt of ik weggegeven wil worden door Elvis. Uiteraard wil ik dat. Man en broer wachten binnen als ik aan de arm van mijn jonge Elvis binnenschrijdt.
Reddend dansje
De pastor steekt een ontroerend verhaal af over de liefde, de romantiek en het feit dat we na 20 jaar nog steeds zoveel om elkaar geven dat we onze trouwbelofte willen overdoen. We kijken elkaar aan en gaan in gedachten terug naar dat moment van toen. Ja. We willen zeker onze liefde nog een keer bevestigen. Dan doorbreekt Elvis het emotionele moment met het liedje ‘Teddybear’. We schieten in de lach en als hij vraagt om samen te dansen zijn we blij met de gelegenheid die we zo krijgen om dicht tegen elkaar aan een lachstuip te onderdrukken. ‘Teddybear’, hoe verzint hij het. Je zou eerder denken aan ‘Love me tender’. Uitgedanst nemen we onze plek weer in en de pastor vraagt of we ringen willen uitwisselen. Dat willen we wel. Speciaal voor de gelegenheid hebben we ‘moodringen’ gekocht met ‘Las Vegas’ erop. We zijn immers in the mood én in Las Vegas.
De pastor vraagt om de trouwbelofte te herhalen terwijl we elkaar de ringen omdoen. Met net zoveel overtuiging als toen zeggen we alle twee ‘I DO’ en de kus die we elkaar geven is een bevestiging hiervan. Waren de kinderen hier maar bij...
Emoties in de kiem gesmoord
Gelukkig is daar Elvis weer om emoties in de kiem te smoren. Uitbundig zet hij het lied ‘Viva Las Vegas’ in en houdt de microfoon onder onze neus. Met zijn drietjes moeten we meezingen en dansen. Hoppa, een nieuwe band is geboren. Nu kunnen we gelukkig wel uitbundig lachen.
Dan is Elvis klaar. En wij ook. We nemen de felicitaties van de medewerkers en ons huwelijkscertificaat in ontvangst. Buiten maakt de fotograaf nog wat foto’s en dan rijdt de witte limousine weer voor en is de plechtigheid voorbij. Het is inderdaad een speciale herinnering in een bijzondere weddingchapel. We hebben bijgetekend voor nog eens 20 jaar. Met een traan, maar vooral veel lach. En een bijzondere ‘huwelijksreis’ in het vooruitzicht: een helicoptertocht over de Grand Canyon met afdaling in de Canyon én champagnelunch...
Met dank aan 'A Special Memory Wedding Chapel Las Vegas' en Nettravelassociates.com
Reacties