Masada, wandelen in het verleden
Het is geen wonder dat alle bewoners van Masada zich vroeger veilig voelden in het imposante fort: diepe ravijnen sluiten het bouwwerk van de omringende bergketens af. Gelukkig hoef je niet net als de Romeinen vroeger via de stad Arad in het westen of het slangenpad is het oosten naar boven. Wie geen zin heeft in de lange klim van bijna twee uur stapt simpelweg in de kabelbaan die je snel naar de top brengt.
Rondlopen op Masada is rondlopen in het verleden. Natuurlijk ging er in de loop van de eeuwen veel verloren. Toch bleef er verrassend veel intact, zoals de muurschilderingen in de voormalige koninklijke badkamer. Het fort is deels gereconstrueerd met origineel materiaal: een zwarte lijn markeert het oorspronkelijke en het herbouwde gedeelte. Kijk je vanaf het fort naar beneden dan zie je nog restanten van de kampementen waar de Romeinen vroeger lagen te wachten om de burcht te kunnen bestormen. En daarin zijn ze geslaagd, ondanks de ligging van het fort. Masada viel uiteindelijk in het jaar 73 na Chr. Een korte geschiedenisles:
De bouw
De tragedie
Als Herodes sterft wordt Masada bewoond door Romeinse garnizoenen. Het land Palestina is door de Romeinen veroverd en Jeruzalem is verwoest. Ook de Joodse tempel is gevallen. Volgens de overlevering is het 70 na Chr. als een groep joodse patriotten, onder leiding van Eleazar Ben Yair optrekt naar Masada. Zij veroveren het Romeinse garnizoen en samen met een andere gevluchte groep joodse patriotten wordt Masada een joods toevluchtsoord vanwaar strijd gevoerd wordt tegen de Romeinen. Het is het jaar 72 wanneer een van de generaals van Titus besluit de vestiging te veroveren. Hij laat door slaven en soldaten een vijf kilometer lange schans rond Masada aanleggen. Daarmee sluit hij de vestiging van de buitenwereld af. De strijd duurt maanden en als blijkt dat bestorming niet gaat lukken wordt een aarden wal tegen het fort gebouwd. Daarmee lukt het de Romeinen een bres in de muur te slaan. De Joodse leider Eleazar Ben Yair voorziet de val van Masada. Hij houdt de avond voor de belegering een van de meest dramatische redevoeringen uit de geschiedenis. Daarin stelt hij de 960 bewoners van het fort voor om zelfmoord te plegen zodat ze als vrije mensen zullen sterven. Mannen doden hun vrouwen en kinderen. Via loting wordt vervolgens bepaald wie de ander zal ombrengen. De laatste man moet zelfmoord plegen. Deze daad heeft in het huidige Israël nog steeds een grote symbolische betekenis. In de eed die soldaten afleggen komt de zin 'Massada mag nooit meer vallen’ voor.