Liefdevol overspel in 'Tot volgend jaar'
Af en toe grappig, bij tijd en wijle ontroerend, maar de hele tijd boeiend. Dat is 'Tot volgend jaar', het toneelstuk waarin Liz Snooijink en Peter Tuinman samen op de planken staan. Op de première-avond 23 november in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag lieten de topacteurs zien dat een bed, een kaptafel en een goed samenspel voldoende zijn om het publiek aan het grinniken, aan het lachen én volkomen stil te krijgen.
'Tot volgend jaar' vertelt het verhaal van de relatie tussen boekhouder George en huisvrouw Doris. Ze ontmoeten elkaar in 1951 in de bar van een hotel. Hij is er voor zaken, zij gaat een weekendje in een klooster in retraite. Hoewel beiden getrouwd zijn met een ander voelen ze zich seksueel tot elkaar aangetrokken en belanden in bed. Het schuldgevoel de dag daarna is groot. Toch besluiten ze om het jaar daarop weer samen te komen. In de jaren die volgen raken hun levens met elkaar verweven en ontwikkelen ze, naast de liefde voor hun eigen partner een diepe liefde voor elkaar. De kracht van die liefde is dat ze proberen eerlijk te zijn tegenover elkaar, en dat kinderen, partners en de rest van de familie niet onbesproken blijven. Daarom beginnen ze hun weekendje altijd met een 'vervelend en een leuk' verhaal over 'thuis'. Omdat ze tussendoor geen contact met elkaar hebben nemen ze soms situaties van thuis mee naar hun weekend waardoor hun relatie samen onder druk komt te staan. Toch blijven ze elkaar ontmoeten. Dertig jaar lang.
Ingespeeld op elkaar
De tijdspanne van dertig jaar wordt overbrugd in zes scenes, die ieder een sprong van vijf jaar laten zien. Deze tijdsprongen worden ondersteund door de kleding van de acteurs, muziek, foto's op de achtergrond en het beddengoed op het prominent aanwezige bed.
In de scenes na de pauze neemt de diepgang van de relatie, een ook de diepgang in het spel van de acteurs duidelijk toe. Hierdoor komen sommige scenes heftiger binnen. Snooijink en Tuinman zijn merkbaar goed op elkaar ingespeeld zijn en zetten het verhaal krachtig neer. Zeer geloofwaardig weten ze, zonder pruiken of andere hulpmiddelen, 30 jaar te overbruggen. De professionals vangen kleine foutjes, zoals een afvallend schort en een vallend dienblad, gemakkelijk en naadloos op.
'Tot volgend jaar' laat zien dat liefde meerdere kanten heeft. En ondanks hun ontrouw krijg je al snel sympathie voor George en Doris. Niet alleen vanwege hun rotsvaste vertrouwen in elkaar, maar ook omdat de liefde voor hun partners constant doorschemert in hun ontmoetingen.
Het stuk is gebaseerd op de internationale toneelklassieker 'Same Time Next Year' van Bernard Slade. Paul van Vliet schreef de Nederlandse teksten voor 'Tot volgend jaar'