Hollands rondje fietsen in Central Park New York
Wat doe je als je meer wilt zien dan alleen de ‘zuidkant’ van het ruim 3,41 vierkante kilometer grote Central Park in New York? Dan heb je nogal wat mogelijkheden. Je neemt plaats in een koetsje en laat je rondrijden; je nestelt je in een van de fietstaxi’s of… je stapt zelf op de fiets. Want fietsen zijn er volop te huur. Wie tijdens het fietsen ook nog iets over het park wil horen boekt een fietstocht mét gids bij Baja Bikes. Man, dochter en ik reden op hun uitnodiging een rondje mee.
In tegenstelling tot de meeste fietstours begint die van Baja Bikes aan de noordkant van het park. Verzamelpunt is een hostel ter hoogte van de 103e straat. Om daar te komen pakken we de metro en zijn blij dat we op tijd vertrokken uit ons hotel, want halverwege is er een storing. Iedereen moet uitstappen en we rennen achter de meute aan naar de bushalte, proppen onszelf in de overvolle bus erbij en komen gelukkig nog precies op tijd aan bij het hostel, waar de Nederlandse Angela op ons wacht.
Op pad
De groep bestaat vandaag uit tien personen. We kiezen een fiets en gaan, via het drukke Broadway dat vanaf het zuidoosten van Manhattan naar de noordwestkant meandert, aan de westkant het park in. Daar krijgen we uitleg over de fiets- en wandelroutes en leren iets meer over de historie. In New York kwam halverwege de 19e eeuw steeds meer behoefte aan een rustpuntje in het drukker wordend stadsleven. Het stadsbestuur besloot tot de aanleg van een park. In 1857 werd met de werkzaamheden gestart en in 1873 werd het Central Park opengesteld voor publiek. Al snel verpauperde het park omdat er weinig onderhoud werd uitgevoerd. In 1934 besloot toenmalig burgemeester Fiorello La Guardia grote investeringen te doen om het park weer op te knappen. Tot in de jaren '60 werd het park druk gebruikt voor concerten, festivals en bijeenkomsten. Vanaf de jaren ’70 tot halverwege de jaren '80 ging het weer mis. Veel van het meubilair werd vernield en door de overlast van jongeren en de criminaliteit werd het Central Park door veel mensen gemeden. Midden jaren '80 kreeg het park een tweede grondige opknapbeurt die vooral werd gesponsord door de rijkere New Yorkers. Anno nu is het park schoon, heeft schitterend meubilair, bruist van de activiteiten en wordt weer druk gebruikt. Bij de renovatie is aan de inrichting en plattegrond van het park overigens niets veranderd. Verrassend is dat in het park eenrichtingsverkeer geldt voor fietsers, paardenkoetsen en fietstaxi’s: de oostkant gaat naar het noorden, de westkant naar het zuiden. Omdat fiets- en wandelpaden gescheiden zijn worden wandelaars alleen maar ingehaald door een van de vele hardlopers die hun rondje maken door het park.
Smurfenkasteel
Bij de volgende stop wanen we ons in Smurfenland. En dat klopt ook, want het Belvedere Castle is gebruikt in de Smurfenfilm. Gargamel heeft in het kasteel zijn laboratorium en met wat fantasie hoor je hem bijna brommen dat hij smurfen haat. Het kasteel ligt in op een heuvel in de tuin vlakbij het Zweeds huisje (echt uit Zweden, lat voor lat herbouwd) en is een mooi fotomoment voor we doorrijden naar Strawberry Fields. Hier vind je het memorial voor John Lennon die in 1980 voor het Dakotagebouw werd doodgeschoten. De bedoeling was om hem te herdenken met een standbeeld, maar zijn weduwe Yoko Ono vond het foeilelijk en gaf geen toestemming voor plaatsing. In plaats daarvan werd een mozaïek met daarin het woord 'Imagine' als herdenkingsmonument op de grond geplaatst. Nog dagelijks spelen straatmuzikanten hier Beattlemuziek. Op de geboorte- en sterfdag van Lennon komen honderden fans hier samen en ligt het ronde mozaïek bezaaid met bloemen.
Wandelen
Central Park is aangelegd op rotsen. En dat merk je. Gelukkig moet wat omhoog gaat ook weer naar beneden… en zo komen we op snelheid naar de hoofdingang van het park: de zuidkant bij Columbus Cirkel. Hier staan de paardenkoetsen in rijen te wachten op klanten en noden stoere mannen en vrouwen je uit om plaats te nemen in hun fietstaxi. Hoewel, stoer? De meeste fietstaxi’s hebben een motortje, zo zien we. En dat is eigenlijk helemaal geen gek idee! We rijden door naar de oostkant van het park en stappen daar af om met de fiets aan de hand over de Centeal Park Mall te lopen. Het pad waar vroeger de rijken met paard en wagen doorheen reden om te zien, en gezien te worden. Ook slaan we de fontein van Bethesda niet over. In de onderdoorgang naar de fontein zingt een straatmuzikante. De geweldige akoestiek waar de onderdoorgang om bekend staat gecombineerd met de fenomenale stem van de zangeres doen heel wat mensen even stilstaan voor ze de fontein bewonderen.
Sex and the City
Achter de fontein vind je het boothuis, de enige plek waar je bootjes kunt huren. Voor de fans van Sex and the City: het restaurant was het decor in een aantal afleveringen. Verder noordelijk ligt het Jacky Kennedy reservoir. Hier vertelt Angela ons dat het enorme waterbassin vroeger dienst deed als back-up watervoorziening voor de stad. Nu zou dat nog niet voldoende zijn voor een uurtje.
Het laatste stukje van de route verloopt een beetje chaotisch: een van de medefietsers had zijn fiets met een kabel aan die van zijn vriendin vastgezet. Helaas bleek in het slot van die kabel een afgebroken sleutel te zitten. Een kwartiertje prutsen had geen resultaat, dus moesten zij bij een ander ‘achterop de fiets’. En dan is het fijn dat die Hollandse fietsen stevige bagagedragers hebben.
Al met al: dochter vond het een leuk ritje, al miste ze wat leuke plekken zoals de Zoo, Cleopatra's Needle en het kunstwerk Alice in Wonderland. Tip voor de gids: vertel ook wat smeuïge anekdotes ;-). Zelf vond ik het ook erg leuk om dit grote park per fiets te ontdekken. De noordkant van Central Park is misschien niet heel spannend, maar dat is nou eenmaal het startpunt van de tour en zo kom je wel op plekken waar je wellicht niet zelf naar toe zou fietsen.
Weetje: op de lantarenpalen staan aanduidingen waar je je in het park bevindt: ter hoogte van welke straat en aan welke kant van het park.
De oranje roots van Baja Bikes
De fietstours van Baja Bikes zijn vrijwel altijd in het Nederlands en je rijdt op een Nederlandse fiets. Niet zo gek. Het waren immers Nederlanders die de vaderlandse fietsen introduceerden in het park. Met drie versnellingen en een bagagedrager onderscheiden de vaderlandse tweewielers zich van hun Amerikaanse broeders. En natuurlijk is het oranje kleurtje ook een verwijzing naar de Nederlandse roots. De Nederlanders zijn ondertussen terug naar Nederland, maar aan het concept van Baja Bikes is niets veranderd. Dat Baja Bikes zich vooral, en nog steeds, richt op Nederlanders en Belgen komt niet in de laatste plaats omdat die volgens Angela allemaal al kunnen fietsen en geen les nodig hebben. De fietshelm, die door de Amerikanen en meeste toeristen wordt gedragen, zul je bij de mensen op de oranje fietsen dan ook niet snel zien. Behalve bij kinderen onder de 12, want dat is verplicht.